21/10 MEZMURLAR 102-105

[tr] Mezmurlar 102-105

^102:1 Ya RAB, duamı işit,
Yakarışım sana erişsin.
² Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme,
Kulak ver sesime,
Seslenince yanıt ver bana hemen.
³ Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor,
Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
⁴ Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu,
Ekmek yemeyi bile unuttum.
⁵ Bir deri bir kemiğe döndüm
Acı acı inlemekten.
⁶ Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum,
Viranelerdeki kukumav gibiyim.
⁷ Gözüme uyku girmiyor,
Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
⁸ Düşmanlarım bütün gün bana hakaret ediyor,
Bana dil uzatanlar adımı lanet için kullanıyor.
⁹ Kızıp öfkelendiğin için
Külü ekmek gibi yiyor,
İçeceğime gözyaşı katıyorum.
Beni kaldırıp bir yana attın.
¹¹ Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte,
Ot gibi sararmaktayım.
¹² Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB,
Ünün kuşaklar boyu sürer.
¹³ Kalkıp Siyona sevecenlik göstereceksin,
Çünkü onu kayırmanın zamanıdır, beklenen zaman geldi.
¹⁴ Kulların onun taşlarından hoşlanır,
Tozunu bile severler.
¹⁵ Uluslar RABbin adından,
Yeryüzü kralları görkeminden korkacak.
¹⁶ Çünkü RAB Siyonu yeniden kuracak,
Görkem içinde görünecek.
¹⁷ Yoksulların duasına kulak verecek,
Yalvarışlarını asla hor görmeyecek.
¹⁸ Bunlar gelecek kuşak için yazılsın,
Öyle ki, henüz doğmamış insanlar
RABbe övgüler sunsun.
¹⁹ RAB yücelerdeki kutsal katından aşağı baktı,
Göklerden yeryüzünü gözetledi,
²⁰ Tutsakların iniltisini duymak,
Ölüm mahkûmlarını kurtarmak için.
²¹ Böylece halklar ve krallıklar
RABbe tapınmak için toplanınca,
Onun adı Siyonda,
Övgüsü Yeruşalimde duyurulacak.
²³ RAB gücümü kırdı yaşam yolunda,
Ömrümü kısalttı.
²⁴ ‹‹Ey Tanrım, ömrümün ortasında canımı alma!›› dedim.
‹‹Senin yılların kuşaklar boyu sürer!
²⁵ ‹‹Çok önceden attın dünyanın temellerini,
Gökler de senin ellerinin yapıtıdır.
²⁶ Onlar yok olacak, ama sen kalıcısın.
Hepsi bir giysi gibi eskiyecek.
Onları bir kaftan gibi değiştireceksin,
Geçip gidecekler.
²⁷ Ama sen hep aynısın,
Yılların tükenmeyecek.
²⁸ Gözetiminde yaşayacak kullarının çocukları,
Senin önünde duracak soyları.››
^103:1 RABbe övgüler sun, ey gönlüm!
Onun kutsal adına övgüler sun, ey bütün varlığım!
² RABbe övgüler sun, ey canım!
İyiliklerinin hiçbirini unutma!
³ Bütün suçlarını bağışlayan,
Bütün hastalıklarını iyileştiren,
⁴ Canını ölüm çukurundan kurtaran,
Sana sevgi ve sevecenlik tacı giydiren,
⁵ Yaşam boyu seni iyiliklerle doyuran Odur,
Bu nedenle gençliğin kartalınki gibi tazelenir.
⁶ RAB bütün düşkünlere
Hak ve adalet sağlar.
⁷ Kendi yöntemlerini Musaya,
İşlerini İsraillilere açıkladı.
⁸ RAB sevecen ve lütfedendir,
Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.
⁹ Sürekli suçlamaz,
Öfkesini sonsuza dek sürdürmez.
¹⁰ Bize günahlarımıza göre davranmaz,
Suçlarımızın karşılığını vermez.
¹¹ Çünkü gökler yeryüzünden ne kadar yüksekse,
Kendisinden korkanlara karşı sevgisi de o kadar büyüktür.
¹² Doğu batıdan ne kadar uzaksa,
O kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı.
¹³ Bir baba çocuklarına nasıl sevecen davranırsa,
RAB de kendisinden korkanlara öyle sevecen davranır.
¹⁴ Çünkü mayamızı bilir,
Toprak olduğumuzu anımsar.
¹⁵ İnsana gelince, ota benzer ömrü,
Kır çiçeği gibi serpilir;
¹⁶ Rüzgar üzerine esince yok olur gider,
Bulunduğu yer onu tanımaz.
¹⁷ Ama RAB kendisinden korkanları sonsuza dek sever,
Antlaşmasına uyan
Ve buyruklarına uymayı anımsayan soylarına adil davranır.
¹⁹ RAB tahtını göklere kurmuştur,
Onun egemenliği her yeri kapsar.
²⁰ RABbe övgüler sunun, ey sizler, Onun melekleri,
Onun sözünü dinleyen,
Söylediklerini yerine getiren güç sahipleri!
²¹ RABbe övgüler sunun, ey sizler,
Onun bütün göksel orduları,
İsteğini yerine getiren kulları!
²² RAB'be övgüler sunun,
Ey O'nun egemen olduğu yerlerdeki bütün yaratıklar!
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
^104:1 RABbe övgüler sun, ey gönlüm!
Ya RAB Tanrım, ne ulusun!
Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
² Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün.
Gökleri bir çadır gibi geren,
³ Evini yukarıdaki sular üzerine kuran,
Bulutları kendine savaş arabası yapan,
Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
⁴ Rüzgarları kendine haberci,
Yıldırımları hizmetkâr eden sensin. eden sensin›› ya da ‹‹Meleklerini rüzgarlar, hizmetkârlarını ateş alevleri yapan sensin››.
⁵ Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,
Asla sarsılmasın diye.
⁶ Engini ona bir giysi gibi giydirdin,
Sular dağların üzerinde durdu.
⁷ Sen kükreyince sular kaçtı,
Göğü gürletince hemen çekildi.
⁸ Dağları aşıp derelere aktı,
Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
⁹ Bir sınır koydun önlerine,
Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
¹⁰ Vadilerde fışkırttığın pınarlar,
Dağların arasından akar.
¹¹ Bütün kır hayvanlarını suvarır,
Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
¹² Kuşlar yanlarında yuva kurar,
Dalların arasında ötüşürler.
¹³ Gökteki evinden dağları sularsın,
Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
¹⁴ Hayvanlar için ot,
İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin;
İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
¹⁵ Yüreklerini sevindiren şarabı,
Yüzlerini güldüren zeytinyağını,
Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
¹⁶ RABbin ağaçları,
Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
¹⁷ Kuşlar orada yuva yapar,
Leyleğin evi ise çamlardadır.
¹⁸ Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı,
Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
¹⁹ Mevsimleri göstersin diye ayı,
Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
²⁰ Karartırsın ortalığı, gece olur,
Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
²¹ Genç aslan av peşinde kükrer,
Tanrıdan yiyecek ister.
²² Güneş doğunca
İnlerine çekilir, yatarlar.
²³ İnsan işine gider,
Akşama dek çalışmak için.
²⁴ Ya RAB, ne çok eserin var!
Hepsini bilgece yaptın;
Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
²⁵ İşte uçsuz bucaksız denizler,
İçinde kaynaşan sayısız canlılar,
Büyük küçük yaratıklar.
²⁶ Orada gemiler dolaşır,
İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
²⁷ Hepsi seni bekliyor,
Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
²⁸ Sen verince onlar toplar,
Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
²⁹ Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar,
Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
³⁰ Ruhunu gönderince var olurlar,
Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
³¹ RABbin görkemi sonsuza dek sürsün!
Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
³² O bakınca yeryüzü titrer,
O dokununca dağlar tüter.
³³ Ömrümce RABbe ezgiler söyleyecek,
Var oldukça Tanrımı ilahilerle öveceğim.
³⁴ Düşüncem ona hoş görünsün,
Sevincim RAB olsun!
³⁵ Tükensin dünyadaki günahlılar,
Yok olsun artık kötüler!
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
RAB'be övgüler sunun!
^105:1 RABbe şükredin, Onu adıyla çağırın,
Halklara duyurun yaptıklarını!
² Onu ezgilerle, ilahilerle övün,
Bütün harikalarını anlatın!
³ Kutsal adıyla övünün,
Sevinsin RABbe yönelenler!
⁴ RABbe ve Onun gücüne bakın,
Durmadan Onun yüzünü arayın!
⁵ Ey sizler, kulu İbrahimin soyu,
Seçtiği Yakupoğulları,
Onun yaptığı harikaları,
Olağanüstü işlerini
Ve ağzından çıkan yargıları anımsayın!
⁷ Tanrımız RAB Odur,
Yargıları bütün yeryüzünü kapsar.
⁸ O antlaşmasını,
Bin kuşak için verdiği sözü,
İbrahimle yaptığı antlaşmayı,
İshak için içtiği andı sonsuza dek anımsar.
¹⁰ ‹‹Hakkınıza düşen mülk olarak
Kenan ülkesini size vereceğim›› diyerek,
Bunu Yakup için bir kural,
İsraille sonsuza dek geçerli bir antlaşma yaptı.
¹² O zaman bir avuç insandılar,
Sayıca az ve ülkeye yabancıydılar.
¹³ Bir ulustan öbürüne,
Bir ülkeden ötekine dolaşıp durdular.
¹⁴ RAB kimsenin onları ezmesine izin vermedi,
Onlar için kralları bile payladı:
¹⁵ ‹‹Meshettiklerime dokunmayın,
Peygamberlerime kötülük etmeyin!›› dedi.
¹⁶ Ülkeye kıtlık gönderdi,
Bütün yiyeceklerini yok etti.
¹⁷ Önlerinden bir adam göndermişti,
Köle olarak satılan Yusuftu bu.
¹⁸ Zincir vurup incittiler ayaklarını,
Demir halka geçirdiler boynuna,
¹⁹ Söyledikleri gerçekleşinceye dek,
RABbin sözü onu sınadı.
²⁰ Kral adam gönderip Yusufu salıverdi,
Halklara egemen olan onu özgür kıldı.
²¹ Onu kendi sarayının efendisi,
Bütün varlığının sorumlusu yaptı;
²² Önderlerini istediği gibi eğitsin,
İleri gelenlerine akıl versin diye.
²³ O zaman İsrail Mısıra gitti,
Yakup Ham ülkesine yerleşti.
²⁴ RAB halkını alabildiğine çoğalttı,
Düşmanlarından sayıca artırdı onları.
²⁵ Sonunda tutumunu değiştirdi düşmanlarının:
Halkından tiksindiler,
Kullarına kurnazca davrandılar.
²⁶ Kulu Musayı,
Seçtiği Harunu gönderdi aralarına.
²⁷ Onlar gösterdiler RABbin belirtilerini,
Ham ülkesinde şaşılası işlerini.
²⁸ Karanlık gönderip ülkeyi karanlığa bürüdü RAB,
Çünkü Mısırlılar Onun sözlerine karşı gelmişti.
²⁹ Kana çevirdi sularını,
Öldürdü balıklarını.
³⁰ Ülkede kurbağalar kaynaştı
Krallarının odalarına kadar.
³¹ RAB buyurunca sinek sürüleri,
Sivrisinekler üşüştü ülkenin her yanına.
³² Dolu yağdırdı yağmur yerine,
Şimşekler çaktırdı ülkelerinde.
³³ Bağlarını, incir ağaçlarını vurdu,
Parçaladı ülkenin ağaçlarını.
³⁴ O buyurunca çekirgeler,
Sayısız yavrular kaynadı.
³⁵ Ülkenin bütün bitkilerini yediler,
Toprağın ürününü yiyip bitirdiler.
³⁶ RAB ülkede ilk doğanların hepsini,
İlk çocuklarını öldürdü.
³⁷ İsraillileri ülkeden altın ve gümüşle çıkardı,
Oymaklarından tek kişi bile tökezlemedi.
³⁸ Onlar gidince Mısır sevindi,
Çünkü İsrail korkusu çökmüştü Mısırın üzerine.
³⁹ RAB bulutu bir örtü gibi yaydı üzerlerine,
Gece ateş verdi yollarını aydınlatsın diye.
⁴⁰ İstediler, bıldırcın gönderdi,
Göksel ekmekle doyurdu karınlarını.
⁴¹ Kayayı yardı, sular fışkırdı,
Çorak topraklarda bir ırmak gibi aktı.
⁴² Çünkü kutsal sözünü,
Kulu İbrahime verdiği sözü anımsadı.
⁴³ Halkını sevinç içinde,
Seçtiklerini sevinç çığlıklarıyla ülkeden çıkardı.
⁴⁴ Ulusların topraklarını verdi onlara.
Halkların emeğini miras aldılar;
⁴⁵ Kurallarını yerine getirsinler,
Yasalarına uysunlar diye.
RAB'be övgüler sunun!

---